De Katwijksche Lente

Multi (PC)toetsenist Niels Appelo legt in zijn column in de Katwijksche Post annex blog de vinger op de inmiddels behoorlijk zere wonde van de citymarketing in de gemeente Katwijk. Wat is er aan de hand ?

Katwijk heeft een aantal jaren kunnen genieten van een citymanager die opeens verdwenen bleek. Het moest allemaal anders van de gemeente en misschien was dat wel de reden van het vertrek van de functionaris. Misschien zat er een lobby of putsch achter de mysterieuze verdwijning of was er sprake van incompatibilité d’humeur. Maar wat boeit dat, zoals ze in Rijnsburg zeggen. Ik wil ook altijd alles anders. Als het er beter van wordt vind ik het prima. Het feit dat iemand op het gemeentehuis aan het stuur gaat draaien vind ik op zichzelf dus niet bezwaarlijk en zelfs toe te juichen. Alles is beter dan je willoos te laten meedrijven. Katwijk moet opgestuwd worden in de vaart der volkeren. Zet ‘m op, witte muizen.

Maar wat schrijft Appelo ? De gemeente Katwijk definieert bij voorbaat citymarketing als toerismebevordering, en niets anders. Vervolgens wordt toerismebevordering weer versmald tot bevordering van evenementen, en niets anders. Ook is vooraf de vraag niet gesteld wat hier tot de kerntaak van de gemeente behoort en wat bij het particulier of bedrijfsmatig initiatief thuishoort. Of misschien moet je zeggen dat die vragen impliciet beantwoord zijn zonder dat er goed over is nagedacht. Tenslotte moet je de vraag stellen of het verstandig is om een particuliere organisatie elk jaar 100.000 euro te geven met niets dan de opdracht “doe er maar iets leuks mee jongelui”. Wie gaat hier bepalen hoe ons belastinggeld wordt besteed ? Een clubje belanghebbenden in plaats van de democratisch gekozen gemeenteraad ?

Eerlijk gezegd vind ik de kritiek van Appelo nogal vernietigend. Gelukkig waren ook niet alle gemeenteraadsleden onverdeeld enthousiast over het opzetje. Eigenlijk veegde bijna iedereen met het rapport de vloer aan. Behalve dan natuurlijk van Kruistum van het CDA die iedereen van de vergadertafel probeerde te blazen door wat oneliners rond te toeteren zonder overigens zelf een helder standpunt te formuleren. Mosterd jr. (CU) had nog het meest afgewogen en afgeronde verhaal. Hij maakte onder meer opmerkingen over de gewenste rol van een citymanager. Is dat een bestuurder of manager of moet het een facilitator en verbinder worden ? En wie gaat het betalen ? 

Ook anderen zoals mevrouw Smits (PvdA) brachten deze punten naar voren. Edwin de Mol (VVD) stelde de fundamentele, en wie zijn blog gelezen heeft niet onverwachte vraag of we hier wel met een kerntaak van de gemeente te maken hebben. Hij waarschuwde voor het feit dat in het voorliggende voorstel veel geld richting overhead gaat weglekken. Vingerling (GB) maakte nog de terechte opmerking dat de gewenste evenementen alleen maar met vermaak van doen hadden en stelde dat je ook met cultuur zou kunnen scoren. 

Ik ga hier verder geen verslag doen van de levendige vechtsessie in het gemeentehuis want u kunt hier alles zelf beluisteren. Ik vond overigens dat de heer Aten (CDA) zich een behendig voorzitter toonde.

Dat laatste vond de gebelgde wethouder Binnendijk (CDA) denk ik niet want hij verliet op hoge poten de vergaderarena. Hoe moeten wij dat nu als toeschouwers van dit spektakelstuk duiden ? Als liefhebber van theater moet je in het algemeen bij (de baas van) Tripodia zijn maar wethouder Binnendijk deed hier toch ook een prima “Ko van Dijkje” kunnen we constateren.

Laat ik eens een poging wagen om de stemming van de heer Binnendijk te verklaren. Ten eerste is het natuurlijk zo dat bijna iedereen zijn mooie citymarketingkarretje door de poep had gereden. Daar wordt je al niet vrolijk van. Daar wordt je misschien wel chagrijnig van. Een tweede punt is dat het nieuw vergaderformat er in voorziet dat de gemeenteraad meer dan vroeger de dienst uitmaakt. Dat is natuurlijk wennen voor iedereen.

Vroeger was het zo dat de wethouder leading was. Hij introduceerde het voorstel, de goegemeente mocht om de beurt wat roepen en daarna zorgde de wethouder er voor dat hij een zo warrig mogelijk en vooral een zo lang mogelijk verhaal hield. Op het laatst wist dan niemand meer waarover het ging en was iedereen helemaal confuus. In het warrige verhaal van de wethouder werd meestal vooral aandacht gegeven aan een onbelangrijke krent uit de beleidspap. Of dit nu een bewuste strategie was of dat dit gebeurde omdat de wethouder zelf ook de hoofd- en bijzaken niet uit elkaar kon houden is me nooit duidelijk geworden. In ieder geval was het effect dat de verwarde raadsleden in tweede instantie vooral over die overbelichte gedroogde druif spraken. Daarna was het klaar en ja dan waren we natuurlijk helemaal niets opgeschoten. De collegepartijen hebben de meerderheid in de raad dus stemmen over voorstellen is zinloos. Eigenlijk is zo’n hele raadsvergadering zinloos en kan men de raadsleden beter thuis wat op hun I-padje laten aankruisen.

Katwijksche Lente

Wat ik niet voor mogelijk heb gehouden lijkt echter toch te gaan gebeuren. We zijn getuige van een emancipatieproces van de gemeenteraad(sleden). Na Egypte en Syrië is er nu ook een Katwijksche Lente uitgebroken. En dat zien we niet alleen aan het vergaderformat waarin de rollen wat anders verdeeld zijn. We zien het ook aan het gedrag van raadsleden. In de volgende aflevering leg ik uit hoe je dat ook in de casus van de citymarketing kunt zien. En die Katwijkse Lente is ook precies de reden waarom wethouder Binnendijk not amused was. Er komen mooie tijden aan geachte medeburgers.