Over Loesje, lef en luiers voor bejaarden .

Het schijnt dat de gemeente Katwijk onlangs aan de Oranjevereniging in Rijnsburg een officiële factuur heeft verzonden voor het hijsen van de vlag op de kerktoren. Ik heb daarna onmiddellijk een paar weken vrijaf genomen om dit bericht goed te kunnen verwerken en om met de juiste medicatie geestelijk weer een beetje in balans te komen. 

In zo’n bezinningsperiode komen er allerlei vragen bij je op. Bij welke ambtenaar is het vlag hijsen onderdeel van de functiebeschrijving, welke kennis en vaardigheden komen daar allemaal bij kijken, en moet je daar een diploma voor hebben ? Ik zie dan een ambtenaar voor me met een overwerkvergoeding voor vroeg opstaan, die een urenbriefje invult. Vervolgens zie ik  zijn chef die het briefje van een paraaf en een stempel voorziet. Ik zie de wijkregisseur die de hele zaak coördineert en de boekhouding die het urenbriefje in de computer klopt. De werkgroep Procesoptimalisatie heeft de hele gang van zaken doorgelicht en er een “lean” meetlatje naast gelegd, de commissie formulierontwerp heeft alle formulieren en paperassen zo klantvriendelijk mogelijk ingericht, er is een helpdesk en de Taskforce Activity Based Costing heeft het juiste tarief uitgerekend. Een stuurgroep met hotemetoten heeft een hele ochtend vergaderd over alle aspecten, er is advies gevraagd aan de denktank Kerntaken. De Arbodienst heeft onderzoek verricht naar de fysieke belasting. In het College van B&W zijn de strategische aspecten goed tegen het licht gehouden. Daar is vastgesteld dat de burgertjes niet moeten denken dat de overheid alles maar kosteloos voor ze regelt en organiseert. Die luie burger wil alleen maar lekker achterover leunen en consumeren en dan hebben ze achteraf nog kritiek ook. Nee, voor niks gaat in Katwijk alleen de zon op, boter bij de vis, de vervuiler betaalt en je doet maar wat je gezegd wordt.

Toch gek dat blijkbaar niemand tevoren de simpele vraag heeft gesteld: “Waar zijn we nu eigenlijk mee bezig ?”. Het hele gedoe oogt alles bij elkaar nogal hilarisch waarbij je de scene in Koefnoen, of wat mij betreft met wethouder Hekking, al helemaal voor je ziet. Maar tegelijkertijd heeft het ook iets tragisch en zelfs onheilsspellend dat ons bestuurlijk apparaat zich zo opstelt in een tijd dat er gesproken wordt of we de luiers van zorgbehoevende bejaarden nog wel gaan verschonen. Juist in tijden van crisis verwacht je een goed oordeelsvermogen, een realistische visie op wat kan en op wat moet, en een inspirerend voorbeeld van hoe je zaken aanpakt. In zo’n tijd bouw je geen protszwembad en ga je niet gokken met geld van de burgers om een protswijk van allure voor de “happy few” te realiseren. In zo’n tijd geef je gewoon een kopie van de sleutel van de kerktoren aan de Oranjevereniging. Want als bestuurder ben je er om de burger te dienen en niet andersom.

Deze column is eerder gepubliceerd in de Katwijksche Post d.d.  5 september 2013.