Meeuwenoverlast

Omdat ik door meeuwenoverlast uit de slaap werd gehouden heb ik 

eens wat onderzoek gedaan naar de oorzaken van deze ellende. Het blijkt dat ze eerder al in Leiden grote problemen met deze luchtratten hadden maar dat die Leidse Glibbers er in geslaagd zijn om de problemen aan ons door te geven. Ons gemeentebestuur lijkt hierin een kwalijke rol te hebben gespeeld. Normaal gesproken opereert ons Katwijkse bestuur een beetje hetzelfde als een geheime dienst. In vertrouwelijke vergaderingen worden geheime stukken behandeld en alleen de minder spannende informatie wordt naar buiten gebracht. Dat heeft het voordeel dat daarmee ook gemeenteraadsleden zich automatisch hebben laten muilkorven. Heel handig allemaal want dan kun je als dagelijks bestuurder gewoon je  zaakjes regelen zonder je daarvoor in het openbaar te verantwoorden. 

Gelukkig heeft de griffier echter bij vergissing een geheime nota op de website van de gemeente geplaatst en daarom weet ik nu hoe de vork in de steel zit.

 Het blijkt dat er tien jaar geleden al een deal is gesloten met de regio. In de regionale speeltuinvereniging Holland-Rijnland hebben ze achterkamertjes waarin zaakjes worden geritseld en geregeld, meestal door niet gekozen bestuurders. Vervolgens wordt er voor de afzonderlijke onderdelen van zo’n deal een bureaucratisch traject uitgezet dat via vele externe rapporten, onderzoeken en deelbesluiten stapje voor stapje toewerkt naar het uiteindelijke doel. In feite is het ordinaire koehandel van enkelingen waar heel veel mensen vervolgens de gevolgen van ondervinden. Om het voor elkaar te krijgen moet je alleen de gemeenteraadsleden nog marketingtechnisch met een passend verhaal de goede kant op kunnen masseren en manipuleren.

Maar goed u wilt natuurlijk van mij weten waar die geheime deal over ging. Leiden en andere plaatsen in de omgeving hadden weinig zin om die meeuwen nog langer huisvesting te bieden. De Oostvlietpolder wilde Leiden liever niet voor de meeuwen bestemmen en dus was de gedachte om alle meeuwen onder te brengen in een grote meeuwenkolonie van internationale allure op het voormalig vliegveld Valkenburg. 

Dat is helaas helemaal mislukt. Een beetje meeuw gaat natuurlijk geen nestje bouwen op de onherbergzame Vlakte van Wienen als hij voor hetzelfde geld gezellig in de bebouwde kom van de omliggende dorpen terecht kan. Bovendien staat de kelder van zijn nest steeds onder water vanwege de drassige bodem. Er was bovendien geen geld meer voor allerlei voorzieningen in Nieuw Valkenburg. Het resultaat, een saai en levenloos Vinex-reservaat achter een lelijke snelweg en omringd met windturbines maken het gezelligheidsdier ook al niet blij. Twintig of meer jaren in een geïsoleerd nest in de kale rotzooi gaan zitten is niet wat de gemiddelde meeuw wil. En daarom woont er nu een expat-meeuw op de dakkapel van mijn buren.

Deze column werd eerder gepubliceerd in de Katwijksche Post d.d. 8 augustus 2013.