Omdat ik door meeuwenoverlast uit de slaap werd gehouden heb
ik
eens wat onderzoek gedaan naar de oorzaken van deze ellende. Het blijkt dat
ze eerder al in Leiden grote problemen met deze luchtratten hadden maar dat die
Leidse Glibbers er in geslaagd zijn om de problemen aan ons door te geven. Ons
gemeentebestuur lijkt hierin een kwalijke rol te hebben gespeeld. Normaal
gesproken opereert ons Katwijkse bestuur een beetje hetzelfde als een geheime
dienst. In vertrouwelijke vergaderingen worden geheime stukken behandeld en
alleen de minder spannende informatie wordt naar buiten gebracht. Dat heeft het
voordeel dat daarmee ook gemeenteraadsleden zich automatisch hebben laten
muilkorven. Heel handig allemaal want dan kun je als dagelijks bestuurder
gewoon je zaakjes regelen zonder je daarvoor
in het openbaar te verantwoorden.
Gelukkig heeft de griffier echter bij
vergissing een geheime nota op de website van de gemeente geplaatst en daarom
weet ik nu hoe de vork in de steel zit.
Het blijkt dat er tien jaar geleden al een deal is gesloten
met de regio. In de regionale speeltuinvereniging Holland-Rijnland hebben ze
achterkamertjes waarin zaakjes worden geritseld en geregeld, meestal door niet
gekozen bestuurders. Vervolgens wordt er voor de afzonderlijke onderdelen van
zo’n deal een bureaucratisch traject uitgezet dat via vele externe rapporten,
onderzoeken en deelbesluiten stapje voor stapje toewerkt naar het uiteindelijke
doel. In feite is het ordinaire koehandel van enkelingen waar heel veel mensen
vervolgens de gevolgen van ondervinden. Om het voor elkaar te krijgen moet je
alleen de gemeenteraadsleden nog marketingtechnisch met een passend verhaal de
goede kant op kunnen masseren en manipuleren.
Maar goed u wilt natuurlijk van mij weten waar die geheime
deal over ging. Leiden en andere plaatsen in de omgeving hadden weinig zin om
die meeuwen nog langer huisvesting te bieden. De Oostvlietpolder wilde Leiden liever
niet voor de meeuwen bestemmen en dus was de gedachte om alle meeuwen onder te
brengen in een grote meeuwenkolonie van internationale allure op het voormalig
vliegveld Valkenburg.
Dat is helaas helemaal mislukt. Een beetje meeuw gaat
natuurlijk geen nestje bouwen op de onherbergzame Vlakte van Wienen als hij
voor hetzelfde geld gezellig in de bebouwde kom van de omliggende dorpen
terecht kan. Bovendien staat de kelder van zijn nest steeds onder water vanwege
de drassige bodem. Er was bovendien geen geld meer voor allerlei voorzieningen
in Nieuw Valkenburg. Het resultaat, een saai en levenloos Vinex-reservaat
achter een lelijke snelweg en omringd met windturbines maken het gezelligheidsdier
ook al niet blij. Twintig of meer jaren in een geïsoleerd nest in de kale rotzooi
gaan zitten is niet wat de gemiddelde meeuw wil. En daarom woont er nu een
expat-meeuw op de dakkapel van mijn buren.
Deze column werd eerder gepubliceerd in de Katwijksche Post d.d. 8 augustus 2013.
